Hondjes, lucifers en superfoodboy!
Door: Marjolijn en Eline
Blijf op de hoogte en volg Marjolijn en Eline
28 April 2015 | Aruba, Oranjestad
Bon Bini na Aruba!
Zo werden wij, zondag rond 6 uur, na een lange vlucht verwelkomt bij het appartement. De reis begon zondagmorgen om 9 uur op Schiphol. Nadat we onze bagage hadden ingeleverd, hebben we koffie gedronken met de ouders van Eline, Clif, de ouders van Marjolijn en Annemieke. Rond half 11 moesten we toch echt afscheid nemen: een knuffel, een zwaai en toen door de douane. Achter de douane nog snel wat dollars gepind en toen konden we al vrij snel gaan boarden. De vlucht verliep geheel volgens plan en we hadden geluk: lekker eten! We begonnen met een drankje en nootjes (Gelukkig he, mam! (Lucy)) gevolgd door een lunch met pasta en toetjes met bosvruchten. Na heel wat uurtjes spelletjes spelen, films kijken en muziek luisteren, werden we blij verrast met een lekker ijsje! Aan het eind van de vlucht kregen we laatste maaltijd: pizza, salade caprese en jawel, tiramisu!
Op het vliegveld van Aruba ging alles heel vlot, ondanks het Arubaanse werktempo van de douanier. We hebben de koffers van de band gehaald en werden verwelkomt door Frieda, de eigenaresse van het appartement. Met onze lange broeken aan en zware koffers (nét niet 23 kilo, pfoei!) naar buiten. Wat een hitte! Gelukkig waren we snel bij de auto en Frieda heeft ons meteen de eerste mooie plekjes rond het appartement laten zien. We zitten 5 min rijden van een klein strandje genaamd Mangel Halto en 1 min lopen van de overtocht naar Palm Island, één van de grootste toeristische attracties van het eiland.
Eenmaal bij het appartement hielp Wim, de man van Frieda, gelukkig met het uitladen van de koffers. We konden meteen kennismaken met onze twee inmiddels kleine Arubaanse vriendjes: de hondjes van Wim en Frieda. Nadat we waren geïnstalleerd, hebben we nog even fijn buiten gezeten. Rond 10 uur Arubaanse tijd waren we ongeveer 22 uur wakker en was het tijd om te gaan slapen. Of nouja, slapen... We hebben beide wakker gelegen door de jetlag maar uiteindelijk hebben we kunnen slapen tot een uurtje of 7.
Vanochtend kwam om 10 uur de autoverhuurder langs om onze auto af te leveren. We hebben een rondje om de auto gelopen en wat foto's gemaakt (goed hè, papa's). Toen mocht Marjolijn achter het stuur en hebben we eerst de autoverhuurder terug naar huis gebracht. We zijn vervolgens doorgereden naar Superfood: dé supermarkt van Aruba. Ze hadden niet alleen veel dingen maar vooral dure dingen. Dan denken jullie vast: die arme studentjes vinden alles duur. Twee kenmerkende voorbeelden: één pak magere yoghurt HUISMERK Jumbo kost 5 hele euro's en een zakje soepgroenten, jawel, 10 euro! Gelukkig zijn we echte Nederlanders en zijn we op koopjesjacht gegaan. Het is nog aardig gelukt, kijkende naar de volle koelkast. Al die boodschappen moesten natuurlijk ook ingepakt worden en naar de auto gebracht worden. Dat kunnen twee Nederlandse meisjes natuurlijk niet alleen (hoezo emancipatie!). Gelukkig schoot een wel heel vriendelijke Arubaanse supermarktmedewerker ons te hulp, zelfs zo vriendelijk dat hij, eenmaal bij de auto, ons nummer vroeg. We hebben hem afgescheept met Marjolijn's naam voor facebook (maar gelukkig kan je daarop mensen negeren, verwijderen of zelfs blokkeren - misschien dat we vast een lijstje namen gaan verzinnen voor als we weer boodschappen moeten doen) en 2 dollar fooi voor de toch wel gedane moeite!
In ons mooie autootje zijn we weer terug gereden naar ons appartement waar onze Arubaanse vriendjes al op ons lagen te wachten. Zoals jullie op de foto's kunnen zien, leven wij deels buiten waardoor de honden even gezellig kunnen komen buurten. Na een paar uur siesta (met andere woorden: bellen en appen met thuisfront) hebben we onze bikini's aan gedaan en zijn we naar Mangel Halto gereden. Heerlijk nog een uurtje op het strand gelegen en meteen een gratis scrub erbij. Het waait hier behoorlijk, dat levert heel veel achter je handdoek aanrennen op.
'Thuis' voor het eerst gekookt: wat een avontuur. De wind is je grootste vijand als je een gasstel wil aansteken met lucifers, geleend van de buurman van het appartement naast ons. Het resultaat: een aanrecht vol gebroken, niet aangestoken, lucifers. Moeten we toch maar een aansteker kopen bij Superfoods, moeten we helaas weer terug... Uiteindelijk is het met wat girlpower toch gelukt het gasstel aan te steken (wij zijn dus echt wel geëmancipeerd) en ons eerste diner op Aruba was hiermee een feit. Daarna kwam de afwas (die hebben ze op Aruba helaas ook) maar eerst moest Eline nog een ei kapot maken (ze zaten vastgelijmd in het doosje, vreemd land, vreemde gewoontes). En wie mocht de rotzooi opruimen: Marjolijn! Nee, grapje: Eline was druk met de afwas (zegt ze).
Het is hier inmiddels 9 uur en jullie liggen allemaal op één oor (ongezellig!). We gaan zo lekker koud douchen en richting bed. Morgen is het al weer vroeg dag en gaan we kennismaken met onze stageorganisatie, de FADA, waar we maandag officieel beginnen. We gaan een onderzoek doen naar de problematiek van rijden onder invloed op Aruba. Ondertussen zijn we al regelmatig gewaarschuwd voor Arubanen die met een slokje te veel op achter het stuur kruipen: het lijkt ons dus een relevant en noodzakelijk onderzoek. Maar maak je geen zorgen: wij rijden voorzichtig en drinken alleen ice tea ranja, die overigens wél betaalbaar was.
Dit was het verslag voor nu. Misschien een beetje gedetailleerd, de aankomende verslagen zullen bondiger zijn.
Hopi carinjo (Liefs),
Marjolijn en Eline
Zo werden wij, zondag rond 6 uur, na een lange vlucht verwelkomt bij het appartement. De reis begon zondagmorgen om 9 uur op Schiphol. Nadat we onze bagage hadden ingeleverd, hebben we koffie gedronken met de ouders van Eline, Clif, de ouders van Marjolijn en Annemieke. Rond half 11 moesten we toch echt afscheid nemen: een knuffel, een zwaai en toen door de douane. Achter de douane nog snel wat dollars gepind en toen konden we al vrij snel gaan boarden. De vlucht verliep geheel volgens plan en we hadden geluk: lekker eten! We begonnen met een drankje en nootjes (Gelukkig he, mam! (Lucy)) gevolgd door een lunch met pasta en toetjes met bosvruchten. Na heel wat uurtjes spelletjes spelen, films kijken en muziek luisteren, werden we blij verrast met een lekker ijsje! Aan het eind van de vlucht kregen we laatste maaltijd: pizza, salade caprese en jawel, tiramisu!
Op het vliegveld van Aruba ging alles heel vlot, ondanks het Arubaanse werktempo van de douanier. We hebben de koffers van de band gehaald en werden verwelkomt door Frieda, de eigenaresse van het appartement. Met onze lange broeken aan en zware koffers (nét niet 23 kilo, pfoei!) naar buiten. Wat een hitte! Gelukkig waren we snel bij de auto en Frieda heeft ons meteen de eerste mooie plekjes rond het appartement laten zien. We zitten 5 min rijden van een klein strandje genaamd Mangel Halto en 1 min lopen van de overtocht naar Palm Island, één van de grootste toeristische attracties van het eiland.
Eenmaal bij het appartement hielp Wim, de man van Frieda, gelukkig met het uitladen van de koffers. We konden meteen kennismaken met onze twee inmiddels kleine Arubaanse vriendjes: de hondjes van Wim en Frieda. Nadat we waren geïnstalleerd, hebben we nog even fijn buiten gezeten. Rond 10 uur Arubaanse tijd waren we ongeveer 22 uur wakker en was het tijd om te gaan slapen. Of nouja, slapen... We hebben beide wakker gelegen door de jetlag maar uiteindelijk hebben we kunnen slapen tot een uurtje of 7.
Vanochtend kwam om 10 uur de autoverhuurder langs om onze auto af te leveren. We hebben een rondje om de auto gelopen en wat foto's gemaakt (goed hè, papa's). Toen mocht Marjolijn achter het stuur en hebben we eerst de autoverhuurder terug naar huis gebracht. We zijn vervolgens doorgereden naar Superfood: dé supermarkt van Aruba. Ze hadden niet alleen veel dingen maar vooral dure dingen. Dan denken jullie vast: die arme studentjes vinden alles duur. Twee kenmerkende voorbeelden: één pak magere yoghurt HUISMERK Jumbo kost 5 hele euro's en een zakje soepgroenten, jawel, 10 euro! Gelukkig zijn we echte Nederlanders en zijn we op koopjesjacht gegaan. Het is nog aardig gelukt, kijkende naar de volle koelkast. Al die boodschappen moesten natuurlijk ook ingepakt worden en naar de auto gebracht worden. Dat kunnen twee Nederlandse meisjes natuurlijk niet alleen (hoezo emancipatie!). Gelukkig schoot een wel heel vriendelijke Arubaanse supermarktmedewerker ons te hulp, zelfs zo vriendelijk dat hij, eenmaal bij de auto, ons nummer vroeg. We hebben hem afgescheept met Marjolijn's naam voor facebook (maar gelukkig kan je daarop mensen negeren, verwijderen of zelfs blokkeren - misschien dat we vast een lijstje namen gaan verzinnen voor als we weer boodschappen moeten doen) en 2 dollar fooi voor de toch wel gedane moeite!
In ons mooie autootje zijn we weer terug gereden naar ons appartement waar onze Arubaanse vriendjes al op ons lagen te wachten. Zoals jullie op de foto's kunnen zien, leven wij deels buiten waardoor de honden even gezellig kunnen komen buurten. Na een paar uur siesta (met andere woorden: bellen en appen met thuisfront) hebben we onze bikini's aan gedaan en zijn we naar Mangel Halto gereden. Heerlijk nog een uurtje op het strand gelegen en meteen een gratis scrub erbij. Het waait hier behoorlijk, dat levert heel veel achter je handdoek aanrennen op.
'Thuis' voor het eerst gekookt: wat een avontuur. De wind is je grootste vijand als je een gasstel wil aansteken met lucifers, geleend van de buurman van het appartement naast ons. Het resultaat: een aanrecht vol gebroken, niet aangestoken, lucifers. Moeten we toch maar een aansteker kopen bij Superfoods, moeten we helaas weer terug... Uiteindelijk is het met wat girlpower toch gelukt het gasstel aan te steken (wij zijn dus echt wel geëmancipeerd) en ons eerste diner op Aruba was hiermee een feit. Daarna kwam de afwas (die hebben ze op Aruba helaas ook) maar eerst moest Eline nog een ei kapot maken (ze zaten vastgelijmd in het doosje, vreemd land, vreemde gewoontes). En wie mocht de rotzooi opruimen: Marjolijn! Nee, grapje: Eline was druk met de afwas (zegt ze).
Het is hier inmiddels 9 uur en jullie liggen allemaal op één oor (ongezellig!). We gaan zo lekker koud douchen en richting bed. Morgen is het al weer vroeg dag en gaan we kennismaken met onze stageorganisatie, de FADA, waar we maandag officieel beginnen. We gaan een onderzoek doen naar de problematiek van rijden onder invloed op Aruba. Ondertussen zijn we al regelmatig gewaarschuwd voor Arubanen die met een slokje te veel op achter het stuur kruipen: het lijkt ons dus een relevant en noodzakelijk onderzoek. Maar maak je geen zorgen: wij rijden voorzichtig en drinken alleen ice tea ranja, die overigens wél betaalbaar was.
Dit was het verslag voor nu. Misschien een beetje gedetailleerd, de aankomende verslagen zullen bondiger zijn.
Hopi carinjo (Liefs),
Marjolijn en Eline
-
28 April 2015 - 04:10
Danielle:
WHIIIIEEEE! Het eerste reisverslag! Super leuk om te lezen wat jullie eerste indrukken zijn! Ik kan niet wachten om de volgende te lezen. Jullie liggen nu (bijna) op één oor (Ongezellig) terwijl het hier (Bali) nu ochtend is. Heel erg veel plezier en succes samen! xx -
28 April 2015 - 08:11
Martje:
He dat lijkt allemaal goed zeg! En zie meteen ook al een reactie van Danielle. Blijf op deze manier mooi op de hoogte van jullie wel en wee. Leuk dat jullie de mogelijkheid hebben om dit te ondernemen. Geniet er van! -
28 April 2015 - 08:28
Pascalle:
Super leuk om jullie eerste avonturen te lezen! Nog veel plezier daar; maar dat gaat vast wel lukken.. -
28 April 2015 - 11:14
Ils:
Aaah super om te lezen!!! -
28 April 2015 - 17:16
Frans:
Zo, dat is nog eens vlot: net op Aruba, nog amper bekomen van de jetlag en dan toch al zo'n uitgebreid verslag! Leuk om te lezen. Dat belooft wat voor de komende weken.
Enne...tussendoor ook nog ff wat werken, maar dat mag toch geen naam hebben? Gewoon een paar Arubanen aanwijzen en die tot Bob omdopen, zijn jullie gelijk een eind op weg met je doelstelling.
Ga zo door...!! -
28 April 2015 - 18:01
Lucy En Geert:
We hebben genoten van jullie blog. Toch nooit gedacht dat jullie meteen twee hondenvriendjes hebben! Marjolijn heb je toch nog je hond en je hoeft hem niet eens uit te laten.
Jullie lekker in het zonnetje op het strand, hier op sommige plaatsen vannacht -10. Ijs op het carportdak.
Geniet meiden!
Liefs Geert en Lucy -
28 April 2015 - 21:59
Jos:
wat leuk jullie verslag te lezen ... en wat een leuke plek zitten jullie ... hihi, wind, hondjes, dure boodschappen ... al bijna helemaal geslaagd voor de inburgering ... ik kijk al uit naar het vervolg ... geniet er van! -
29 April 2015 - 07:53
Sandra:
Goedemorgen...gezellig verslag,zo reizen we allemaal een beetje met jullie mee! Heel veel plezier,ik geniet hier gezellig met jullie mee! xx Sandra -
29 April 2015 - 22:17
Marc En Margreet:
Wat een uitgebreid verslag! Met plezier gelezen. We zullen deze uitprinten en aan de oma's en opa laten lezen.
Heel veel groetjes van ons allen.
Marc en Margreet -
01 Mei 2015 - 15:12
Ineke En Jan:
Hartstikke leuk verslag. Hopelijk zullen er nog vele volgen. Zijn net terug van een aantal dagen Cambridge. Fijn om jullie ervaringen te kunnen volgen.
Hartelijke groeten Ineke en Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
